Avinĵo

 Avinjo

(Ĉambro en malgranda loĝejo. La ĉambro estas malplena, krom malgranda kuireja tablo kaj seĝo. En la angulo de la ĉambro, knabo sidas, kun la kapo en la manoj. Li estas profunde enpensa.)

Knabo: (murmurante) Kiel mi povas fari tion? Kiel mi povas trovi la forton?

(La pordo malfermas kaj envenas maljuna virino. Ŝi havas korbeton kaj portas sakon da manĝaĵo.)

Maljuna virino: Ĉu vi estas tie, mia kara? Mi alportis manĝaĵon por vi.

Knabo: (rigardante supren al ŝi) Dankon, avinjo.

Maljuna virino: (irante al la tablo) Kio okazas? Vi aspektas tiel malgaja.

Knabo: (ĝemspirante) Mi devas fari ion, sed mi ne scias kiel.

Maljuna virino: Ĉu mi povas helpi?

Knabo: Mi devas trovi la forton por fari tion.

Maljuna virino: (sidante apud li) Ĉu vi povas diri al mi pri kio temas?

Knabo: Mi devas kuraĝigi mian amikon, kiu estas malsana. Mi ne scias kiel mi helpu lin.

Maljuna virino: (karesante lian kapon) Mi komprenas. Ĉu vi memoras kion via avo ĉiam diris? Li diris, ke ni ĉiuj havas forton en ni. Nur estas demando de trovado de ĝi. Vi nur devas serĉi profunde en vi mem. Ĉu vi komprenas?

Knabo: (rigardante ŝin kun espero) Jes, mi komprenas.

Maljuna virino: Bone. Do, kion vi intencas fari?

Knabo: Mi intencas paroli al mia amiko kaj helpi al li trovi la forton por superi sian malsanon.

Maljuna virino: Vi povas fari tion. Mi kredas je vi.

(La knabo kaj la maljuna virino kisas. La knabo levas sian kapon kaj fiere ridetas.)